رواية لغز جوازة بقلم هبه
عاملين عمله وهنعيش كلنا طول عمرنا مكسورين حتى ولاد زياد هتكون بصمة عار فى حياتهم كلها أبوهم يكون منحل وبالاخلاق دى محدش هيقبل وجودهم فى حياته اصلا
واسودت الدنيا فى عينى اكتر لما عرفت من المحامى انك مصممه ماتتنازليش رغم أن انتى عارفه أنه مظلوم ومعملش حاجه لكن غباءك وتكبرك وغرورك كان هيدمر عيله بحالها
كل يوم عاشوه اخويا فى السچن كنت أنا بتوعدلك فيه انى احاسبك على الى عملتيه
عشت ليالى طار فيها النوم من عينى وانا بفكر انتقم منك كل مااشوف زياد فى الحبس وامى تبكى وكانت ھتموت واختى مړعوبه وخاېفه وولاده ومراته سابو البيت اتوعد اكتر ليكى انى ادفعك التمن غالى بحق كل دمعه نزلت من اى حد من عيلتى هربيكى واعلمك الادب
حاولت انا كتير مع نهى أنها تصدق أنه مظلوم وتقف جنبه لان حالته النفسيه كانت زى الزفت وترجع لبيتها مع عيالها وبعد محاولات كتير قدرت اقنع نهى أنها ترجع وتحاول تنسى كل الى حصل وقلتلها خلاص انى هجبلهم حقهم من الى عمل فيهم كده كنت انسان طيب قوى وحنين قوى مع الكل لكن إلى عملتيه فى اخويا وفينا كلنا خلنى اتحول واطلع الحاجه الوحشه إلى جوايا واعمل فيكى كده
كل الى كنت بعمله انى بعيط ومش مصدقه أن غلطه عملتها يترد عليه بالشكل ده واتهان واتذل بالطريقه دى كان أهون عليه اجوز واحد مابحبهوش واعيش معاه العمر كله تعيسه على أن اسيبه
واعمل إلى عملته ويتعمل فيه كده ايوه غلطت واعترفت بغلطى وصلحته وطلبت من ربنا يسامحنى لكن ماكنتش أعتقد أن فى ناس مش بتسامح وبترد بالطريقه دى ولقتنى ببص لخالد ونهى وزياد واقلهم خلاص الحكايه كده خلصت وخدتو بحقكم منى ورضيتو بالى عملتوه فيه وانا كمان راضيه بالى
